Υπάρχει άραγε άνθρωπος που ευχαριστιέται όταν του κάνει κάποιος μια παρατήρηση; Μήπως κανείς χαμογελάει όταν ελέγχεται από κάποιον άλλο; Συνήθως, το πρώτο πράγμα που νιώθουμε σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ένας μικρός ή μεγάλος εκνευρισμός, ίσως και η ανάγκη να απολογηθούμε. Λαμβάνουμε τον έλεγχο ως επίθεση και ίσως αυτόματα έχουμε αμυντική στάση. Αν όμως, κατανοήσουμε καλά ποιος είναι ο σκοπός του ελέγχου, που γίνεται σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού, ίσως η στάση μας αλλάξει και τότε θα τον εκλαμβάνουμε ως κάτι καλό, ακόμα και αν και στην αρχή μας στεναχωρεί.
Ποιος είναι όμως ο σκοπός του ελέγχου σύμφωνα με τη Βίβλο; Υπάρχουν πολλά περιστατικά ελέγχου μέσα στην Αγία Γραφή. Οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης πολλές φορές είχαν ακριβώς αυτή τη λειτουργία· να ελέγχουν τον λαό Ισραήλ, και όχι μόνο, για την αμαρτία τους, με σκοπό να μετανοήσουν και να επιστρέψουν από τα πονηρά τους έργα. Στον προφήτη Ιεζεκιήλ διαβάζουμε σε μια προφητεία ενάντια στους ψευδοπροφήτες του λαού Ισραήλ: «Επειδή, με τα ψέματα θλίψατε την καρδιά του δικαίου, που εγώ δεν λύπησα· και ενισχύσατε τα χέρια τού κακούργου, ώστε να μη επιστρέψει από τον πονηρό του δρόμο, για να σώσω τη ζωή του» (Ιεζεκιήλ 13:22). Η τελευταία φράση «για να σώσω τη ζωή του» μαρτυρεί τον σκοπό του ελέγχου, ο οποίος είναι να σωθεί αυτός που τον δέχεται. Ας θυμηθούμε επίσης, την επιστολή προς την Εκκλησία της Λαοδίκειας (Αποκάλυψη 3:14-22). Το Άγιο Πνεύμα ελέγχει την εκκλησία αυτή λόγω της χλιαρότητάς της: «Ξέρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός· είθε να ήσουν ψυχρός ή ζεστός· έτσι, επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, πρόκειται να σε ξεράσω από το στόμα μου». (Αποκάλυψη 3:15-16). Όσο κι αν ακούγονται σκληρά αυτά τα λόγια, διαβάζουμε παρακάτω, ότι δεν πηγάζουν από μίσος, αλλά από την έμπρακτη αγάπη του Θεού προς την Εκκλησία της Λαοδίκειας: «Eγώ, όσους αγαπάω, τους ελέγχω και τους περνάω από παιδεία· γίνε, λοιπόν, ζηλωτής και μετανόησε» (Αποκάλυψη 3:19). Ο έλεγχος λοιπόν, είναι μια πράξη αγάπης!
Στις Παροιμίες επίσης διαβάζουμε: «Το αυτί που ακούει τον έλεγχο της ζωής, διαμένει ανάμεσα στους σοφούς. Όποιος απωθεί τη διδασκαλία, αποστρέφεται την ψυχή του· όποιος, όμως, ακούει τον έλεγχο, αποκτάει σύνεση» (Παροιμίες 15:31-32). Ως παιδιά του Θεού οφείλουμε να φερόμαστε σοφά και να δεχόμαστε τον έλεγχο της ζωής. Διαφορετικά, είναι σαν να απεχθανόμαστε την ίδια μας την ψυχή. Στο επόμενο εδάφιο βλέπουμε ότι: «Ο φόβος του Κυρίου είναι διδασκαλία σοφίας· και η ταπείνωση προπορεύεται της δόξας» (Παροιμίες 15:33). Για να δεχτούμε τον έλεγχο και τη διδασκαλία που έρχεται από τον Κύριο είναι απαραίτητο να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας. Αν έχουμε υπερηφάνεια και εγωισμό πώς θα ακούσουμε τον έλεγχο; Διαβάσαμε όμως ότι η ταπείνωση προπορεύεται της δόξας. Ας σκεφτούμε λοιπόν, τα μεγαλεία που έχει φυλαγμένα για εμάς ο Θεός και αν πραγματικά αξίζει να τα χάσουμε επειδή δεν ταπεινωθήκαμε στον έλεγχό Του. «Ο άνθρωπος που, καθώς ελέγχεται, σκληρύνει τον τράχηλο, θα αφανιστεί ξαφνικά, και χωρίς γιατρειά» (Παροιμίες 29:1).
«Αδελφοί, αν κάποιος ανάμεσά σας αποπλανηθεί από την αλήθεια, και κάποιος άλλος τον φέρει πίσω, ας ξέρει ότι αυτός που έφερε πίσω έναν αμαρτωλό από την πλάνη του δρόμου του, θα σώσει μια ψυχή από τον θάνατο, και θα σκεπάσει πλήθος αμαρτιών» (Ιακώβου 5:19-20). Ακόμα και αν κάποιος από εμάς στη ζωή του ξεφύγει και αποπλανηθεί από την αλήθεια, με το να υπακούσει στον έλεγχο και να ταπεινωθεί μπροστά στον Κύριο, σώζεται η ψυχή του από τον θάνατο, διαμένει ανάμεσα στους σοφούς, αποκτά σύνεση, απολαμβάνει στο τέλος τη συμμετοχή του στη δόξα του Χριστού (προς Ρωμαίους 8:17). Αν λοιπόν φταίξουμε σε κάτι, ας εκλάβουμε τον έλεγχο ως μια πράξη αγάπης προς εμάς και ας τον δεχθούμε με ταπεινότητα, είτε αυτός εκφράζεται από το στόμα ενός αδελφού, από την ανάγνωση ενός χωρίου της Αγίας Γραφής, ή ως ο άμεσος έλεγχος του Αγίου Πνεύματος μέσα στη συνείδησή μας.
«Γιε μoυ, να μη καταφρoνείς την παιδεία τoύ Kυρίoυ, και να μη αθυμείς όταν ελέγχεσαι απ’ αυτόν· επειδή, o Kύριoς ελέγχει όπoιoν αγαπάει, όπως o πατέρας τoν γιo τoυ, στoν oπoίo αρέσκεται» (Παροιμίες 3:11-12)